Ik zie mezelf als kind van 6 van 7 jaar aan het Helperdiepje in Groningen. Ik ga naast het kind zitten en vraag waar hij zin in heeft. Hij wil spelen! Ik vind het geweldig, een ontdekking. Ik wil een beeld maken en nodig het kind uit om in mijn atelier te komen spelen. Ik zet hem in een schilderij, samen met mij, en vraag of hij het hier naar zijn zin heeft. Of hij het mooi vindt wat ik maak. Ik zie mijn eigen verwachtingen. Het is een spannende oefening, en niet vrijblijvend. Zit ik wel op het goede spoor? Een kind is altijd eerlijk.

Als jij vertelt, zie ik het hele verhaal

Jij brengt een foto mee van jezelf als kind en vertelt. In jouw verhaal komt het kind tot leven: ik zie het voor mij, lopen, bewegen. Vaak is de eerste foto die ik van de volwassene maak direct goed: het contact met het kind is gemaakt en nog steeds zichtbaar. Er is mildheid. Daar staat het hele verhaal. Het gaat om die ene foto waar je contact hebt met het kind. Ik breng volwassene en kind samen in een decor dat de verbeelding is van wat ik heb gehoord. Zij ontmoeten elkaar daar. Ik draai hen, maak licht of donker. Ik ga op zoek naar het contact tussen de twee. Is het goed zo? Dan weet ik dat ik de relatie gevonden heb. Ook al kijken ze niet naar elkaar. Zij zijn samen in het zelfde leven. Ik maak niet een brug of een tijdmachine. Het is maar één verhaal.

Ben je geïnteresseerd? Neem gerust contact op.

06 21 69 25 27

jan@janvandermeulen.nl